🟤🟤 UWAGA !!! W dniach 10-11.11.2025 [poniedziałek-wtorek] antykwariat będzie zamknięty. 🟤🟤
🟠 Przy zamawianiu bez rejestracji, książki z koszyka są czyszczone po 24 gdz. 🟠
(0 szt)
zł
zobacz koszyk
dobry, okładka z dość mocnymi otarciami, niedużymi przybrudzeniami, przyżółceniami, trochę ubitymi rogami oraz krawędziami grzbietu (dolną i górną) i nieco podgiętym dolnym rogiem z przodu, blok książki lekko przybrudzony, nieznaczny zapach papierosów
27 czarno-białych ilustracji na wklejkach.
* * * * * * *
Maciej Popko, profesor orientalistyki Uniwersytetu Warszawskiego, zajmuje się w swojej książce ludem znanym zazwyczaj z marginesu dziejów indoeuropejskich Hetytów. Huryci przybyli do północnej Mezopotamii z Wyżyny Armeńskiej w III w.p.n.e. Rozprzestrzeniali się szybko, zafascynowani kulturą Dwurzecza, przyswoili pismo klinowe, tworząc we własnym języku. W XV-XIV w. p.n.e. ich państwo, Mitanni rozciągało swe wpływy po północną Syrię i Mezopotamię. Władców mitannijskich łączyły stosunki dyplomatyczne z Egiptem Amenhotepa III i jego słynnego następcy Amenhotepa IV. Ponoć piękna Nefertiti była hurycką księżniczką, córką Tuszratty. Huryci zniknęli nagle z karty dziejów starożytnego Wschodu po najeździe tajemniczych "ludów morza" w XII w. p.n.e. Zostały po nich gliniane tabliczki, wciąż jeszcze wydobywane przez archeologów i mozolnie odczytywane przez językoznawców, a także ślady w mitologii starożytnej Grecji.
[PIW, 1992]
